ماء الجبن:
یکی از داروهایی که حکمای طب سنتی بر مصرف آن در این بیماری متفق القول مي باشند، «ماء الجبن» می باشد. ماء الجبن یک لغت عربی است که از ترکیب دو کلمه «ماء» به معنی آب و «جبن» به معنی پنیر تشکیل شده است.
ماءالجبن آب پنیر را گویند؛ یعنی اگر شیر بسته شود و رطوبت از آن جدا گردد؛ به آن رطوبت، آب پنیر می‌گویند.
روش تهیه ماءالجبن:
۸۰۰ گرم شیر تازه گاو را در ظرفی-ترجیحا پیرکس- به جوش آورده مقداری سکنجبین ترش یا سرکه انگوری یا آبغوره یا آب لیمو اضافه نمایید تا شیر بریده شود. زمانی که شیر بریده شد، شعله را خاموش کنید. جهت صاف کردن باید شیر را در پارچه ای ریخته، آویزان کنید تا آب، قطره قطره از پنیر جدا شود و چیزی از اجزای پنیر، وارد ماءالجبن نگردد.
برای اثربخشی بیشتر، می توان زمانی که شیر در حال جوشیدن است (قبل از اضافه کردن ترشی ها)، دو سه قاشق غذاخوری «افتیمون» را که در یک پارچه تمیز بسته شده، ۳-۲ بار در شیر داخل کرد و هربار ۱۰ تا ۱۵ ثانیه نگه داشت تا عصاره افتیمون که یک سودازدای بسیار قوی است،وارد شیر شود. افتیمون نباید زیاد تحت تاثیر حرارت قرار بگیرد زیرا خواص آن از دست می رود.
تذکّر: پنیر به جا مانده، با اضافه کردن کمی نمک، به عنوان پنیر خوراکی قابل استفاده است.
روش مصرف ماءالجبن:
زمان مصرف این دارو، صبح ناشتاست. ماءالجبن افتیمونی به دست آمده به روش فوق باید به ۳ قسمت تقسیم شده، هر قسمت به فاصله نیم ساعت از قسمت دیگر مصرف شود. در فواصل مصرف، بیمار باید ورزش کند تا عرق نماید. این مایع باید گرم مصرف شود و پس از مصرف، بیمار تا ۳-۲ ساعت چیزی نخورد. رعایت دستور مصرف ماءالجبن بسیار مهم است و مصرف آن به روشهای دیگر تاثیر درمانی مناسبی در بدن نخواهد داشت.
