روغن شحم گاو:
روغنی که کمتر به آن پرداخته شده بلکه به طور کلی مورد غفلت قرار گرفته روغن شحم (پی) گاو است.
یکی از گنج هایی که در دین ما وجود دارد و تا به حال به آن پرداخته نشده همین روغن با ارزش است.
این روغن آن چنان لطیف است که در دمای پایین وقتی سرد است هم خیلی دیر سفت می شود و با اندک حرارتی آب می شود. از طرف دیگر به طور غیر قابل مقایسه ای خیلی بوی کمی دارد و شاید به توان گفت بدون بو می باشد.
این روغن دارای چنان اهمیتی است که وقتی خداوند می خواست قوم یهود را به خاطر ظلمی که انجام داده بودند تنبیه و مجازات کند این روغن را بر آن ها حرام می کند!
در روایات متعددی با سند های معتبر این جمله تکرار شده که «هر کسی لقمه ای از شحم بخورد همان مقدار بیماری از بدن او خارج می شود»
این تعبیر تعبیر ساده ای نیست و درباره کمتر چیزی چنین جمله جالبی داریم.البته در این که نوع این شحم چه چیزی است در روایت دیگری تعیین شده که منظور شحم و چربی و پی گاو است.
گاو گوشتش مرض، شیرش دوا و شحمش شفاست. که منظور از شحم بنا بر گفته های مذکور همان چربی اطراف گوشت گاو می باشد.پس معلوم می شود که اهمیت این روغن _که متاسفانه ما از آن بی اطلاع هستیم_ به قدری زیاد است که خاصیت دارویی دارد علاوه بر اینکه تجربه استاد معظم آیت الله تبریزیان و دقت در روایات نشان می دهد که در بیماری های فشار خون و چربی خون این روغن با ارزش، بخش مهمی از درمان به شمار می رود. و نه تنها ضرری ندارد بلکه چربی های مضر را از بدن خارج می کند.
شفاء در روغن شحم گاو
ﺍﻟﻤﺤﺎﺳﻦ:
ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ: «ﻫﺮ ﻛﺲ ﻟﻘﻤﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﻪْ ﺑﺨﻮﺭﺩ، ﺁﻥ ﻟﻘﻤﻪ ﻫﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﻮﺩ، ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺑﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺭﺍﻧﺪ» ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ. ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ: «ﻣﻘﺼﻮﺩ، ﭘﻴﻪِ ﮔﺎﻭ ﺍﺳﺖ».
ﺍﻟﻜﺎﻓﻰ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺯُﺭﺍﺭﻩ: ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ: ﻓﺪﺍﻳﺖ ﺷﻮﻡ! ﺁﻥ ﭘﻴﻪْ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﻮﺩ، ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ، ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: «ﭘﻴﻪِ ﮔﺎﻭ ﺍﺳﺖ. ﺍﻯ ﺯﺭﺍﺭ! ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺗﻮ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ».
ﺍﻟﻜﺎﻓﻰ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻦ ﻓﻴﺾ: ﻧﺰﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻯ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺖ:
ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺍﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺷﻜﻢ ﺭَﻭﺵ، ﺗﻜﻴﺪﻩ ﻭ ﻟﺎﻏﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: «ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘُﻠﻮﻯ ﭼﺮﺏ، ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ؟
ﭼﻬﺎﺭ ﻳﺎ ﭘﻨﺞ ﺗﻜﻪ ﺳﻨﮓ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺁﺗﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺑﺮﻧﺞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺏ ﺑﭙﺰ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﭼﺮﺑﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻗﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ، ﺩﺭ ﻇﺮﻓﻰ ﺑﺮﻳﺰ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻨﮓ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﻍ ﺷﺪﻩ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ ﻭ ﻇﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺧﻮﺏ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﻥ ﻭ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ﺑﺨﺎﺭ ﺁﻥ، ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺸﻮﺩ. ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﻏﻦ ﺫﻭﺏ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﻧﺞ ﻫﻢ ﺧﻮﺏ ﭘﺨﺘﻪ ﺷﺪ، ﺭﻭﻏﻦ ﺁﺏ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺞ ﺑﺮﻳﺰ ﻭ به دختر بیمارت ﺑﺨﻮﺭﺍﻥ».
ﺍﻣﺎﻡ ﻛﺎﻇﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ: ﻫﺮ ﻛﺲ ﻟﻘﻤﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﻪْ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﺩ، ﺁﻥ ﻟﻘﻤﻪ ﻫﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﻮﺩ، ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ..
